Op de laatste dag van de Week van de Eenzaamheid nam de Coalitie Erbij Rotterdam deel aan een bijeenkomst over jongeren en eenzaamheid, georganiseerd door Rotterdam Sportsupport in Podium Islemunda. Het was een rijk programma, dat gestart werd met een vertoning van de film Niet alleen op de wereld, gemaakt door Pim Giel.
In de film worden vier Rotterdamse jongeren gevolgd, die vertellen over hun eenzaamheid en hoe ze hiermee omgaan. De eerste beelden van de film zijn meteen al indrukwekkend, als de jongeren in een tekening weergeven wat eenzaamheid voor hen betekent. Een gat waardoor je naar de buitenwereld kijkt; een verstikkende bubbel om je heen waardoor je geen contact kunt maken met de buitenwereld; een rondje met allerlei kleuren aan de binnenkant, maar met een grijze rand aan de buitenkant, omdat je jezelf niet durft te laten zien aan anderen.
Na de filmvertoning namen drie van de vier jongeren deel aan een panel, net als vertegenwoordigers van De Coalitie Erbij, Netwerk Nieuw Rotterdam en Rotterdam Sportsupport. Er kwamen mooie vragen uit de zaal en in het nagesprek, geleid door de filmmaker, waren de jongeren net zo openhartig als in de film zelf. Enkele conclusies van het nagesprek: het helpt niet mee dat jongeren worden gezien als ‘in de bloei van hun leven’; het is belangrijk om nieuwe dingen te proberen, ook al is dat spannend; en ook als je veel vrienden hebt, kun je je eenzaam voelen en je afvragen: Wat doe ik hier eigenlijk?
Na het panelgesprek gaven vertegenwoordigers van drie sportclubs een pitch over hoe zij omgaan met eenzaamheid bij hun club. Daaruit bleek het belang van vertrouwenspersonen bij sportclubs en het ondernemen van actie als het niet goed gaat met leden of zij plotseling minder vaak komen. Aansluitend bij de visie van de jongeren hanteren zij een werkwijze waarbij nabijheid belangrijker is dan professionele afstand. Het plenaire gedeelte werd afgesloten met een interview met wethouder Faouzi Achbar, door een van de jongeren. Toen hem werd gevraagd of hij weleens wakker ligt over dit thema, werd Achbar emotioneel, denkend aan zijn eigen opgroeiende kinderen. Dit was een mooie afsluiting van een bijzonder openhartige avond, waar in deelgroepen nog wat over werd nagepraat.